Poznajemy pieski Shih Tzu: charakter, usposobienie i przydatne ciekawostki

Kiedy planujemy mieć psa, chcemy jak najwięcej dowiedzieć się o jego rasie. Oczywiście nie ma pewności, że nasz pies będzie miał wszystkie cechy charakteru, odpowiadające wzorcowi. Bardzo prawdopodobne jednak, że część z nich wystąpi. W mojej rodzinie jest aż pięć osobników tej wyjątkowej rasy. Sama jestem opiekunką – właścicielką psa Shih Tzu, a co za tym idzie, sporo wiem o jego usposobieniu. Dlatego też z chęcią podzielę się z Wami moimi spostrzeżeniami oraz wiedzą o charakterze tybetańskich psów, uchodzących za jedne z lepszych dla rodzin z dziećmi i osób, które szukają małego czworonoga do swojego domu.

Najważniejsze cechy charakteru – to trzeba wiedzieć!

Miałam do czynienia z wieloma psami Shih Tzu, zarówno takimi, które wychowywały się w rodzinach z dziećmi, jak i innymi zwierzętami. Mimo różnych warunków życiowych, zawsze dało się zauważyć kilka cech charakteru, które wyróżniają te pieski. Na podstawie moich obserwacji i doświadczeń z opieką nad Shih Tzu jestem w stanie stwierdzić, że:

• Psy Shih Tzu są towarzyskie – lubią przebywać z innymi ludźmi i zwierzętami, sprawia im radość, kiedy ktoś poświęca im uwagę. Shih Tzu biegną do drzwi, gdy tylko usłyszą, że ktoś wchodzi do domu. Radośnie witają gości, są otwarte i chętne do zabawy. Nie lubią być same. Szczeniaki shih tzu wszędzie chodzą za właścicielem, a kiedy ten znika im z oczu, denerwują się i bywa, że nerwowo go szukają. Z wiekiem rozumieją, że muszą czasem zostać same i spokojnie wytrzymują w domu 9, a nawet 10 godzin w samotności. Zdecydowanie jednak wolą przebywać w towarzystwie i czuć, że ktoś się nimi interesuje.

• Psy Shih Tzu są wesołe – nie znam radośniejszych piesków, niż te. Bez względu na wiek, tybetańskie psy zarażają pozytywną energią wszystkich wokół. Gdy coś je zaciekawi, wesoło podnoszą uszy i przechylają łebek, merdając przy tym ogonkiem. Kochają aktywności, podczas których mogą się wyszaleć. Każdy Shih Tzu najbardziej cieszy się wtedy, kiedy jego właściciel wraca do domu. Radość sprawiają mu też zabawy, przysmaki i nagrody. Nie należy mylić tego z materializmem – Shih Tzu potrafi docenić każdy gest, nawet słowną pochwałę. Jest wdzięczny, gdy ktoś okazuje mu uwagę i czułość.

• Psy Shih Tzu są łagodne – ale potrafią zaszczekać lub zawarczeć, kiedy coś lub ktoś je zdenerwuje. Z reguły mają łagodne usposobienie, przez co są to dobre psy dla dzieci. Nie spotkałam się z przypadkiem agresywnego psa Shih Tzu, lecz to nie oznacza, że takie się nie zdarzają. Agresja zawsze ma jakieś podłoże, np. wynikające ze złego traktowania psa, jego karania lub krzyczenia. Zarówno mój Shih Tzu, jak i osobniki żyjące w mojej rodzinie to łagodne zwierzaki, które przebywają z małymi dziećmi i są wobec nich bardzo opiekuńcze. Wrodzona łagodność ma swoje złe strony – psy rasy Shih Tzu są bardzo ufne i łatwo je porwać. Chętnie witają się z obcymi osobami i zwierzętami nie zdając sobie sprawy z tego, że może się to wiązać z niebezpieczeństwem.

• Psy Shih Tzu uwielbiają zabawy – przynoszenie piłeczki, bieganie po ogrodzie, kopanie w ziemi, szarpanie przytulanek, zabawy węchowe, przeciąganie sznurka, gryzienie butelki – wymieniać można jeszcze długo. W naszej codzienności nie ma dnia, kiedy Franek nie przyniósłby zabawki do rzucania, to jego ulubiona aktywność, której nigdy nie ma dość! Na szczęście Shih Tzu potrafią bawić się same, jeśli tylko dostarczymy im zabawek. Co ciekawe, wcale nie muszą to być gryzaki czy piłki kupione w sklepie zoologicznym. Zwykły pluszak lub pusta butelka po wodzie są równie atrakcyjne i zajmują psiaka przez długi czas.

• Psy Shih Tzu lubią uczyć się sztuczek – co również jest formą zabawy. Aportowanie, podawanie łapy lub nauka innych komend sprawia pieskom sporo radości. Chęć do nauki to jedna z cech charakteru Shih Tzu, którą lubię najbardziej. Kiedy Franek miał trzy miesiące, potrafił już siadać na komendę, podawać prawą i lewą łapę, leżeć, dawać buziaczka, turlać się i obracać. Potem nauczyliśmy się dawać głos, prosić na dwóch łapkach oraz czekać bez ruchu. Każda sztuczka to nasz mały sukces, a jej nauka to umacnianie więzi, która nas łączy. Warto wiedzieć, że usposobienie Shih Tzu wymaga poświęcania mu czasu. Jeżeli szukamy domowego psa – leniwego kanapowca, rozejrzyjmy się za inną rasą. Shih Tzu wiecznie rozpiera energia. Chociaż są małe, potrzebują ruchu, świeżego powietrza i opiekunów, którzy będą się z nimi bawić.

• Psy Shih Tzu kochają spacery – najlepiej takie, podczas których mogą zwiedzać i odkrywać nowe tereny. Rezygnacja ze spacerów na smyczy i ograniczenie wyjść na dwór do biegania po przydomowym ogródku to zły pomysł. Nasz pies Shih Tzu wychodzi na spacer cztery razy dziennie, a w międzyczasie przez ok. 30 minut hasa po  ogrodzonym podwórku z naszym drugim, większym psem. Spacerowanie bardzo rozwija psa, uczy go posłuszeństwa i kontaktów z obcymi ludźmi oraz zwierzętami. Napotkana na spacerze żabka albo jeżyk to dla Shih Tzu wielka frajda, a przy tym okazja do nauki, że nie wszystkiego można dotykać i smakować. Znam osoby, które nie wyprowadzają swoich psów Shih Tzu na spacery. Aktywność na dworze ograniczają do porannego i wieczornego załatwienia się. Takie zachowanie nie służy psom – gdzie i w jakie sposób mają one spożytkować swoją energię? Biegając po pokoju? Trzeba wiedzieć, że Shih Tzu lubią spacerować i nie można im tego odbierać.

• Psy Shih Tzu są ciekawskie – i to bardzo. Wszędzie zaglądają, myszkują i szperają, jak małe dzieci. Pozostawiona pod poduszką chusteczka higieniczna lub niedomknięta szafa z ubraniami to gratka dla Shih Tzu. Jego ciekawski charakterek bywa silniejszy od wyuczonych nawyków, dlatego właściciele muszą przywyknąć do widoku rozszarpanych chusteczek i ubrań, rozniesionych po całym mieszkaniu. Takie zachowania przejawiają się zazwyczaj podczas nieobecności właścicieli – ciekawskie psy Shih Tzu muszą się czymś zająć, a myszkowanie po domu to świetny pomysł spędzania wolnego czasu. Ciekawość można wykorzystać np. podczas zabawy w chowanego. Shih Tzu są bardzo inteligentne, mają zdolność szybkiego zapamiętywania i kojarzenia faktów. To rezolutne psy, zasługujące na najlepsze traktowanie.

Usposobienie Shih Tzu nie wszystkim odpowiada

Obok niezliczonych zalet i pozytywnych cech charakteru, nie sposób pominąć tych gorszych. Wiedza o nich jest bardzo ważna, w przeciwnym razie po zakupie Shih Tzu możemy poczuć się zawiedzeni, a nawet rozczarowani.

• Psy Shih Tzu są obrażalskie – i bardzo wrażliwe. Bycie obrażalskimi to wrodzona cecha charakteru Shih Tzu, co da się odczuć już pierwszego dnia przebywania z nimi. Nie lubią, kiedy ktoś przeszkadza im w spaniu. Zaczepianie, głaskanie czy zagadywanie podczas odpoczynku potrafi je nieźle zdenerwować. Nie kryją wtedy swojego zdenerwowania: głośno wzdychają, prychają, ostentacyjnie odwracają łebek. Z gracją odchodzą też dalej, otwarcie ukazując swoją niechęć do kontaktów w danej chwili. Pieski Shih Tzu obrażają się również wtedy, gdy bawimy się z innymi zwierzakami. Zazdrości można ich oduczyć. Na szczęście Shih Tzu nie obraża się na długo – zazwyczaj trwa to kilka minut, po których piesek radośnie przynosi zabawkę i daje buziaczka.

• Psy Shih Tzu bywają niejadkami – piszę 'bywają’, gdyż mojego psa to nie dotyczy. Mam jednak w rodzinie osobnika, który nie je ani karmy mokrej ani suchej, odmawia też domowego jedzenia. Gdy bardzo zgłodnieje, poskubie to, co ma w miseczce. Jego weterynarz nie widzi żadnych nieprawidłowości, po prostu piesek jest niejadkiem. W naszym przypadku jest odwrotnie – Franek to prawdziwy głodomór, który zjadłby wszystko, gdyby tylko mógł. Uwielbia podjadać między posiłkami, żebrać o przysmaki dla Shih Tzu i wpatrywać się w nas, kiedy sami jemy. Czasami ma gorsze dni, zdarza się też, że dana karma mu nie smakuje (co miało miejsce m. in. podczas testów psich karm do wpisu: Przegląd suchych karm dla Shih Tzu). Przez ponad dwa lata pies nauczył nas tego, co lubi jeść, a jakich karm nie powinniśmy mu kupować.

• Psy Shih Tzu nie przepadają za długim głaskaniem – niektórym wydaje się, że Shih Tzu to domowe pieski, które na zawołanie wskoczą na łóżeczko i dadzą się głaskać godzinami. Owszem, na łóżeczko wskoczyć mogą, co z resztą robią bardzo chętnie. Jeśli chodzi o długie pieszczoty, możecie pomarzyć! Głaskanie na powitanie i pobudkę, kilka minut mizianka podczas dnia – i tyle. Psy Shih Tzu nie łaszą się, jak koty, a ich energiczne usposobienie nie pozwala im długo przebywać w jednej pozycji. Bywa, że mają „dzień lenia”, leżą na pleckach i cieszą się, kiedy są głaskane. Lecz nie jest to regułą, a nadmierne przytulanie i głaskanie na siłę może je zdenerwować.

• Psy Shih Tzu są przekorne – nie zawsze są posłuszne. Lubią robić różne rzeczy po swojemu, miewają psie humorki. Nie przybiegają na każde zawołanie, szczególnie późnym wieczorem, gdy trzeba wyjść z nimi na szybkie siusiu, a one są już zmęczone i przysypiają (rezygnacja z takiego spaceru skutkuje pobudką o 4 rano…). Przekorny charakter Shih Tzu nie powinien zniechęcać: dobrze jest mieć w domu zwierzaka, który potrafi postawić na swoim. To nie jest maskotka, a żywa istota, mająca prawo do swoich humorków. Należy je poznać i zaakceptować, a życie z Shih Tzu pod jednym dachem stanie się przyjemne dla obu stron.

• Psy Shih Tzu lubią dużo spać i… chrapią – a co najgorsze, najczęściej śpią z właścicielami w łóżku. Ze względu na przekorne usposobienie Shih Tzu, nauczenie ich spania w posłaniu to duże wyzwanie. Dlatego wiele osób mających te psy w domu (w tym również my), decyduje się wpuszczać je do swoich łóżek. Shih Tzu to zwierzęta wymagające rzetelnej pielęgnacji. Są więc czyste i pachnące. Niestety, mają skłonność do chrapania, które staje się głośne, kiedy śpią na plecach. Co ciekawe, w ciągu dnia psy lubią przebywać w swoich posłankach i to w nich drzemią. Nocą muszą jednak być blisko właścicieli, kładą się w nogach albo za głową i wtedy ich chrapanie może bardzo przeszkadzać.

• Psy Shih Tzu są wymagające pod względem pielęgnacji – ich włosy szybko się kołtunią, wymagają częstego mycia, odżywiania i czesania. Co dwa-trzy miesiące trzeba odwiedzać salon groomerski, inaczej pies będzie się bardzo męczył (mowa oczywiście o domowym, nie o wystawowym Shih Tzu). Brak czasu na systematyczną pielęgnację to dobry argument przemawiający za tym, aby zrezygnować z zakupu psa Shih Tzu. Jest wiele podobnych ras, które są mniej wymagające pod tym kątem. Więcej na ważny temat, jakim jest pielęgnacja Shih Tzu, przeczytasz w innych wpisach z tej kategorii.

• Psy Shih Tzu źle znoszą samotność – są to pieski do towarzystwa, zasługujące na miano pełnoprawnych członków rodziny. Nie powinny być pozostawiane na długo same, gdyż bardzo tęsknią (szczeniaki piszczą, a nawet głośno wyją z rozpaczy). Można ich nauczyć bycia samymi w domu i często jest to koniecznością – gdy wszyscy domownicy pracują, Shih Tzu musi zostać sam. Najlepiej, kiedy będzie mógł wtedy swobodnie chodzić po całym domu/ mieszkaniu, przebywać w łóżku właścicieli, bawić się i jeść, kiedy zgłodnieje. Dłuższa samotność może mu szkodzić, dlatego np. przed oddaniem Shih Tzu do hotelu dla zwierząt na wakacje zastanówmy się, czy nie lepiej wyjechać bliżej, zabierając psa ze sobą.